پیمان خان ماه من

ماه من
دنیا رو من گشتم و دنبالت یاس کبود
پشت کوهها پشت ابر شبیه تو هیچ جایی نبود

عشق تو چشمهای تو وقتی جاری میشه
لحظه ها مثل یه عکس یادگاری میشه
تو نباشی تو آسمون جای تو خالیه
ماه من با نورت شبها پر از خوشحالیه

تو مثل نوری عجیب اومدی از آسمون
قلب من صد پاره شد چه عشقی پیدا شد بینمون

من رو به دنیای عشقت دعوت کردی
قلبم رو تو قلبت حبس ابد کردی
بارش برگها من و تو و پائیزی عاشقونه
پایان عشق ما تو قصه باز میمونه

درست وقتی دنیا پشتم رو خالی کرد
قلبم با صدات جون گرفت
سالهای خشکسالی تشنگی و بی آبی
با یه لبخندت دوباره بارون گرفت