افراز و اشرفیان نگو نبودم

توو صورت غمگین یه فریک بیمار
یه آدم وحشی که میکشه سیگار
یکی که عکس بچگیشو زده به دیوار
یکی که منم یکی که از همه بیزار
یکی یه روزی دست سرد قلبمو با دست سرد قلبشو دمای گرم بدنش ازم گرفت
همون یکی یه جوری زخمی کرده روحمو که بعضی وقتا جسممم میخوام بدم به سرنوشت
یکی منم که بعد اون یکی میبنده در قلبشو با خنده میگه مرسی نیستم آدمش
یکی تویی به هرکی میرسه میخنده میگه قبل تو کسی نبوده کاشکی کنی باورش
من همیشه کم بودم نگو نبودم
دندون لق بودم نگو نبودم
یه میخ کج بودم نگو نبودم
نبودی من بودم نگو نبودم
نگاه کن منو، هربار بهت گفتم اینجا هیچی کامل نی.
تا دلت بخواد درد و سختی و مشکلو میببینی.
من انتخاب کردم با تو سختیا رو زندگی کنم.
میفهمی منو؟؟؟
منو باش که فکر میکردم شب آخَرش میشه اومدنت
منو باش تو دلم میگفتم خوبه حالم که خندوندمت
تو سرم همه جا کشوندمت، نرقصیدم، رقصوندنت
آره نبودم، واسه همه بودم، واسه خودم نبودم.
بیا رو راست باشیم باهم…
تو این شبایی که ندارمت، چقد قدم طلب کارم ازت
صدا میزد‌ برم ، نگاه کنم فقط،
می‌خوام واست بگم، ولی هلم میدن عقب
من حریفت نمیشم، زورت زیاده تو بدنم…
سرتاپام توو گچه بس که تصادفی بودم
من هرجا پا گذاشتم همه تصادفی بودن
یه جوری دوری نزدیکم شی نمیرسه زورم
به تو به هرکی شکل توئه تصادفی اونم
من همیشه کم بودم نگو نبودم
دندون لق بودم نگو نبودم
یه میخ کج بودم نگو نبودم
نبودی من بودم نگو نبودم