هادی موسوی مخلوق

رفته بود هرچی که داشتیم
دیگه از خاطر من
کهنه شد اسم قشنگت میون دفتر من
من فراموش کرده بودم
همه روزای خوبو
اومدی آفتابی کردی تن سرد غروبو
عشقت بمن داد عمر دوباره
معجزه با تو فرقی نداره
تو خالق من بعد از خدایی
در خلوت من تنها صدایی
به عشق تو زنده بودم منو کُشتی
دوباره زنده کردی
دوستت داشتم دوستم داشتی
منو کشتی دوباره زنده کردی