حسین آرسین یار مه

ای گلم بدو که ای دل مه تنگ ابوتن
به مه بگه که ای دل تو بی چه سنگ ابوتن
ای چشمون سیاه غزال مستم جانم ای یار
ای گیسو کمند شهبال نازنینم ای یار
بدو یار یار یار مه دگه عشوه بسن یار مه
بدو که از غم دوریت گلم به سر رسی جان مه
تو ای هوای بارونی و ای ابرون تیره
بگه چشمون تو بعد مه وا که بودن خیره
مگه صدای گرمم بی دل تو بس نهسته
که راحت ترکم اتکه رفتی و دلت نبسته
بدو یار یار یار مه دگه عشوه بسن یار مه
بدو‌که از غم‌ دوریت گلم به سر رسی جان مه