مصطفی مسلمی زاده خرابم کن

خرابم خرابم که این دیوار کج رفته
که قلب عاشق من راهو انگار کج رفته.
خرابم کن به این آدم امیدی نیست باور کن
تو من رویای نابی که تو دیدی نیست باور کن.
تو مهتابی و من برکه نه آغوش تو
حقم نیست واسه من دیدنت
از دور هم باور کن کم نیست.
من از تاریکی لبریزم تو
اما نور میباری من از آیینه بیزازم ولی
تو دوسم داری دوسم داری
چی دیدی توی این آدم چشاتو رو همه بستی
چرا فکر میکنی تو لایق این حجم غم هستی.
منو این گوشه ها ول کن برو دنبال تقدیرت
تو مهتابی و یه عالم ستاره مست و درگیرت