محمد فتحی رویاهامون

ای روزگار ای روزگار
قصه ی پاییز و بهار
قصه ی بارون و عاشق
شب و کوچه تا سَحر بیدار
خیابونای تنهایی
تو بی قرار من بی قرار
اینجا آدمو می سوزونن
توو کوره های دلتنگی
فریاد از این روزای تلخ
زمین سَرد و آسمون سَنگی
رویاهامون پَس چی شدن؟
چه رویاهای قَشنگی
گُم شدیم توو این غم خونه
توو این دنیای صد رنگی
کاشکی یه روزی بباره بارون
پیدا شه رو کوه یه رنگین کمون
دنیا بهتر شه تموم شه آشوب
از راه برسن اون روزای خوب
از پشتِ دیوار گُل بده انار
برقصیم با هم دس توو دستِ یار
کاشکی روزای خوب بیان
تموم بشه این انتظار