آرمین رازانی تقاص

یه طرف منم تو تاریکی
یه طرف تویی که یه نوری
کاش می‌مردم نمی‌دیدم
این‌همه از زندگی دوری
عشق یعنی تلاش جنگیدن
واسه یک ثانیه آزادی
مثه عکسِ خیسی از چشمات
وقتی دستاتو تکون دادی
منم‌و فکرِ سکوت تو
اگه با سازِ تو رقصیدم
که تقاصِ چه گناهی‌و
وقت رفتنِ تو پس می‌دم؟
عشق یعنی موی‌ بازت تو
همهمه‌های راه‌پیمایی
عشق یعنی بوسه از موهات
مثه انقلاب‌های دوتایی
ما یه عمره دیگه از ترسِ
تیر و ترکش‌ها نمی‌لرزیم
اگه جای فرار می‌جنگیم
یا اگه‌ مُفسِدِ فی‌الارضیم
منم‌و فکرِ سکوت تو
اگه با سازِ تو رقصیدم
که تقاصِ چه گناهی‌و
وقت رفتنِ تو پس می‌دم؟