وحید طاهر پور قهوه دوتایی

دنیارو بازم بدن هیشکی برام تو نمیشه
یبار بهت دل دادم اونم برای همیشه
میخواد دلم یه کافه یه قهوه ی دوتایی
من زیر بارون تابستون تو الان کجایی

کجایی عشقم که دلم پر میزنه هی واست
یهو رها کردی دلی رو که بهت کرد عادت
اونهمه حرفاتو یادت رفت که میگفتی عشقم
تو بری تو سینم سرازیره یه کوهی از غم

تشنه ی دیدارتم ارزومه با تو باشم
اگه یروز نمیبنمت بدجوری از هم میپاشم
تو همون عشقی که دلم برات پر میزنه
واسه داشتن چشات ببین به هر در میزنه

کجایی عشقم که دلم پر میزنه هی واست
یهو رها کردی دلی رو که بهت کرد عادت
اونهمه حرفاتو یادت رفت که میگفتی عشقم
تو بری تو سینم سرازیره یه کوهی از غم