ماکان بند گلای باغچه

چطور راضی با رفتنش کنم
به خدا سخته دله
مگه میشه صدا خندیدنات
به این سادگی از یاد بره
تو از حالمو این دردای من چیزی نمیدونی ببین
یه وقتایی باید دل بکنه آدم بره ...
جای تو حرف میزنم من هرشب با گلای باغچه
میخوام این قلبو درارم بذارم گوشه طاقچه
ما نشد حتی یه بارم کوچمون چراغونی شه
کی اصلا فکرشو میکرد آخر قصمون این شه
کاش میشد باز باهم شب به دریا بزنیم قایقش از من
چشم بذاریم مثل اون قدیما برم قایم بشم من
بعد تو بگو برا کی برم لباس قشنگامو بپوشم
تو نمیدونی اما غمت بد سنگینه رو دوشم
جای تو حرف میزنم من هرشب با گلای باغچه
میخوام این قلبو درارم بذارم گوشه طاقچه
ما نشد حتی یه بارم کوچمون چراغونی شه
کی اصلا فکرشو میکرد آخر قصمون این شه