سهراب نوربخش کابوس

یا بگو برو،یا بمون پیشم نزار تنها دل منو
یا همین
حالا،برمیگردم سمت خونه مثل قبلنا
این دم رفتن،
یاد تو باشه تموم خاطرهامو
تند نرو وایسا،
ریزش اشکام زده از قلبمم جلو
موهاتو کوتاه کردی چون من دوست داشتم
عکساتو از گوشیمو از اتاق برداشتم
این خونه بی تو پر شده از غم که زندونه
زیر لبت حفظی تو شعرامو که دیونه
موهاتو کوتاه کردی چون من دوست داشتم
عکساتو از گوشیمو از اتاق برداشتم
این خونه بی تو پر شده از غم که زندونه
زیر لبت حفظی تو شعرامو که دیونه
ای عشق لعنتی،اینجوری عادت کردی و تو کافه راحتی
میز همیشگی،فنجون قهوه و توئو سیگار پاکتی
بی خوابی شبهام،تکرار رفتنت شده کابوس این روزام
حیف که تو بری بزنی زیر همه چی به همین سادگی
موهاتو کوتاه کردی چون من دوست داشتم
عکساتو از گوشیمو از اتاق برداشتم
این خونه بی تو پر شده از غم که زندونه
زیر لبت حفظی تو شعرامو که دیونه
موهاتو کوتاه کردی چون من دوست داشتم
عکساتو از گوشیمو از اتاق برداشتم
این خونه بی تو پر شده از غم که زندونه
زیر لبت حفظی تو شعرامو که دیونه