مسعود فراهانی فریاد

فریاد
دلم تنگ است و خانه بی تو زندان است
تمام لحظه هایم غصه باران است
چه دردی میکند این زخم پنهانی
چه تیری میکشد قلبم نمیدانی
صدای من به جای میرسد یا نه
به گوش آشنایی میرسد یا نه
بگو از کی کجا من رفته ام از یاد
تمام بغض من امشب شده فریاد
فریاد فریاد
فریاد من به جایی نمیرسد کجایی
مثل غریبه هایی طاقت ندارم
هر شب صدای باران بی تو در این خیابان
من ناامید و بی جان طاقت ندارم
کجای این جهان پنهان شدی جانا
که بی تو گم شدم در بی نشانی ها
تو رفتی که بمانم گیج و سرگردان
در این پایان تلخ ، تلخی یه بی پایان
چه بیرحمانه از من دل بریدی یار
که شد کل جهان روی سرم اوار
غریبانه صدایت میکنم  شاید
جوابی از تو که جان منی آمد
فریاد فریاد
فریاد من به جایی نمیرسد کجایی
مثل غریبه هایی طاقت ندارم
هر شب صدای باران بی تو در این خیابان
من ناامید و بی جان طاقت ندارم