روحی قسم خورده بودی

قسم خورد بودی که دیگه نمیای؛
عجب عشق سردی؛و افسوس به دیدار
من از قلب و جونم ؛ از امروز و فردام ؛
گذشتم گذشتی؛ که انگار نه انگار
تمامه تمومه؛ تو با من نبودش ؛
تمام وجودم ؛همه چیزو باختش
تو رفتی چه اسون ولی بوی عطرت ؛
دوباره دلم رو کشوند تو اتاقت
اتاقی که ساختی تو قلبو  وجودم ؛
که هر وقت نبودی بشه سایه بونم
من این سایه بونو بدون تو دارم ؛
که تو عمق اون ساده باشی کنارم
و تنهایی و صبر   ؛ و عشقِ تو وُ درد ؛
میون تو و من ؛ چقدر آبی و سرد