آرمین فیروزی جنگل سوخته

یکی ارامش از خداش خواهش کرد خودش زخماشو بست خودش نوازش کرد
خودش رو به رویا تودنیا سپرده
یکی داغون اون یکی نیمه جون مثل ی جنگلیم سوختش نسلمون
من هیچوقت نمیگم جوانی کجایی
تو اوجه جوانیم تو ایینه دیدم یهو چشمم افتاد به مویه سفیدم تودنیا بجز غم دگر هیچ ندیدم من
یکی زندگیشو سپرد سرنوشت
یکی سرنوشتشرو از سر نوشت
مااینجا به جرم کدامین گناهیم