امید فرد گسل

خونه‌مون یه عمره روی گسله
شونه‌های جفتمون می‌لرزه
اونقدر دور شدیم از هم که
تنهایی‌مون این روزا بی‌مرزه
سیل میُفته به جون چشمام
وقتی با بغض شبا می‌خوابی
تخت‌مون عطر تورو داره هنوز
حتا وقتی که جدا می‌خوابی
فکر اون شباییم که
نیستی و قراره با بغض
بی‌تو بیدار بمونم
یه قدم مونده به رفتن
تو قراره بری و من
زیر آوار بمونم
هر دفه که ساکتو بستی بری
مانعت شدم باهات جنگیدم
حتا وقتی رو به روم ایستادی
خودمو کنار تو می‌دیدم
خیلی وقته تو جهنم گیریم
عشق به جنون شباهت داره
ما دوتا یه عمره روی گسلیم
خونه به زلزله عادت داره
فکر اون شباییم که
نیستی و قراره با بغض
بی‌تو بیدار بمونم
یه قدم مونده به رفتن
تو قراره بری و من
زیر آوار بمونم