سینا پارسیان دیوار کج

دیوار کجی بودم
نزدیک فروپاشی
با تکیه ندادن هات
آوار ترم کردی
عشق آمد و کورم مرد عشق آمد و لالم کرد
با عشق مرا کشتی با عشق کرم کردی
ما هر دو غمی داریم با هم صنمی داریم
ای نم نم باران چه خاکی به سرم کردی
هم بغض گلویم هم جو گندم مویم هم
هی تاول بی مرهم ماندی و ورم کردی
ای باز آ باز آ چو روح در تن باز آ
چون جان به بدن چو گل به گلشن باز آ
آخ گفتی که چه سان زنده ای دور از من
دور از تو فتاده ام به مردن باز آ
پرواز تو را زیباست پرواز تو را خوبست
انقدر قفس بودی بی بال و پرم کردی
ما هر دو غمی داریم با هم صنمی داریم
ای نم نم باران چه خاکی به سرم کردی
هم بغض گلویم هم جو گندم مویم هم
هی تاول بی مرهم ماندی و ورم کردی