مهران جاوید به هم ریخته

به‌هم‌ریخته‌ای بهم بگو چته دلت باسُرخی غروب که یکیه بریز بیرون بروز بِده دردی که تو روزته وجودته ایییین سهم تو نیست از دو روز دنیا اسمت چیه؟ گمشده ‌تو رویا خوب میدونم سخت گذشته ‌اوضاعت ولی تسلیم نشو با این اوصاف به هم ریخته‌ای بیخیال گذشته‌ها شو تاکِی خود خوری اون روزا گذشته پاشو مثل نیلوفر وسط مرداب باش تو اووج زشتیها زیبایی همراش داشت. ذهنتو دور کُن از هرچی نشده و نمیشه فقط ترس از شکست مانع تو میشه خوب‌میدونم که توانشو داری راست راست راه‌بری توی جاده‌های باریک.
chorus:
به‌هم‌ریخته‌ای و قفلی دوست‌داری بِکَنی بری ولی پاهات بستست.
آویزونه اَشکت نامیزونه ضربانه‌قلبت این حس باهاته هرشب.
خودکارتم عینِ خودته حال‌نداره جوهرنمیده به نوشتت پس
خودخوری چه حس بدیه وقتی میبینی زمان میره جلو با ناز کردن.
Verse2:
به‌هم‌ریخته‌ای چیشده ها؟ هیشکی پهلوت نیست بی‌مهره مار؟ حالا که کم آوردی کی مونده باهات؟ زدی به سیم‌آخر مثل دیوونه‌ها دوست‌داری بِکنی بری رَد شی
میگن سختی بِکِش تا مَرد شی این حرف واسه توجیه بدبختیه جنتلمنه پول‌داره هرکی. ریختی به‌هم زدی هرچی رومیز بود ریسه‌و ‌رسانه آسمون ریسمون کردی عادت به ریختن داری ریختی جمع کردی بیست‌پنج باری وایسادی جلو آیینه و فاک دادی‌به خودت پارانویا داده بهت اَفکارِ بیخودت این اَفکارو از مغزت بُکُن ایزوله میگی حالت به‌هم میخوره از ریخت خودت حتی حوصله‌ی ‌خودتم نداری ازهمه آدمها شدی تو فراری دَرکِت نمیکنن واسشون سَرابی تاکِی میخوای به اینا‌بدی سَواری بِزَن بیرون از زِندان فِکرت تنها مانع سَرِ رات ترسته تاکی میخوای بهونه بیاری این فردای دیروزه الان وقتشه
chorus:
به‌هم ریخته‌ای و قفلی دوست داری بِکَنی بِری ولی پاهات بستست.
آویزونه اَشکت نامیزونه ضربان قلبت این حس باهاته هرشب.
خودکارتم عین خودته حال‌نداره جوهرنمیده به نوشتت پس
خود خوری چه حس بدیه وقتی میبینی زمان میره جلو با ناز کردن