علی ساغریچی دنیای موازی

من و تو می‌شد که توی، فال همدیگه بمونیم/
می‌شد عاشقی کنیم و، مال همدیگه بمونیم
قسمت ما دو تا می‌شد این همه دوری نباشه/
سرنوشت عاشقیمون، می‌شد اینجوری نباشه
توو یه دنیای موازی، من و تو مال هم هستیم/
توو یه خونه‌ی پر از عشق، دست توو دست هم نشستیم
سرنوشت یه جا نوشته، پیش هم بودن ما رو/
می‌بینه خدا یه روزی، این همه اشک و دعا رو
انگاری که ما دو تا رو، واسه‌ی هم آفریدن/
همه‌ی دنیا رو گشتیم، واسه‌ی به هم رسیدن
حیفه این عشق قشنگه، که تهش این‌جوری باشه/
دست ما نباید از هم، آخرِ قصه جدا شه
این یه احساس عجیبه، که توو قلبِ ما دو تا هست/
از هزار نفر توو دنیا، یه نفر شبیه ما هست
یه روزی، یه جا، یه جوری، ما به هم می‌رسیم آخر/
دستتو یه روز می‌گیرم، توو یه دنیای قشنگ‌تر