نادخ کلبه

توو یه کلبه ی تاریک با گرگای دورم
سیگار و چایی و خدا و خودم
نم نم اروم بارونم که هس
با خش خش برگای زیرپات برقص
یه جو سنگین و تلخ و ساکت
این تنهایی و فاز و حس و حالت
یه روح بیمار یه چشم بیدار
یه حرف که حبسه توو کام سیگار
چیک چیک بارون خش خش برگا
تیک تیک ساعت به سمت فردا
یواش یواش دارم شکسته میشم
پیرمیشم از همه چی خسته میشم
اما چشام انقد نامردی دیدن
که حتی به خودمم وابسته نمیشم
مشتی پسر فکرت کجاس ها
بگو بینم چرا بستس چشات باز
همه اینا یه رو میگذره میره
یه روز میبینی این جوونه پیره
همین که وایساده جلو ایینه
کلا رسم زمونه اینه
جز یه من خاک تش هیچی نی
نوحم که باشی باز تش میری
همه میگن ته شب صبه پ کو
کی قراره که درایم از زیر پتو
ارزوهام خیلی وقته مردنو
قطعا قلبمم غرق قصست
تمومی نداره بد بیاریمو
هرجا میریم میخورم تش به بن بست
هر رو پیرتر از روز قبلم
انگیزه کمه واسه روز بعدم
ولی باامید باز رامو ادامه میدمو
میدونم به هرچی که بخام میرسم