نوید و پیمان تصویر خاکستر

من این روزا از اینده
ب حد مرگ میترسم
بزار راحت بگم اینو
ک از این زندگی خستم
از این دنیای تکراری
از این شب گریه ها سیرم
سوار قایقم میشم
نمیدونم کجا،میرم
دیگه هرگز ب آسونی
ب هیشکی دل نمیبندم
رو احساسات و دل بستن
چشمامو ساده میبندم
تظاهر میکنم سنگم
دلم از جنس فولاده
تو چی میدونی از قلبی
ک از تاب و تب افتاده

مثه آینه ها بودم
شدم تصویر خاکستر
روزا با قرص همراهم
شبا با غصه همبستر
ب فرداها امیدی نیست
گذشته کارم از امید
هوای ذهن الودم
پر از شک پر از تردید
دیگه هرگز ب آسونی
ب هیشکی دل نمیبندم
رو احساسات و دل بستن
چشمامو ساده میبندم