عارف پناه آغوش سرما

مثل همیشه بازم امشب
با خونِ دل چشمام تر شد
هرچی گذشت از رفتن تو
هر روز داغم تازه‌تر شد

غیر از سر خاکت عزیزم
چن‌ماهه که جایی نرفتم
امروز اگه بودی کنارم
واست تولد می‌گرفتم

چه زود تو شتاب پاییز
به یخ نشسته جون سپردن
جوونه‌های نوبهارت

دسته‌گلایی که یه روزی
باید عروسی‌تو می‌دیدن
پرپر شدن روی مزارت

باید به‌جای خاک الان
عشق‌و بغل می‌کردی اما
با دست بی‌رحم زمونه
حبسی توی آغوش سرما

زندم به این امید عزیزم
که واسه‌ تو آخر بمیرم
تقاص از دس دادنت رو
یه روز از این دنیا بگیرم

چه زود تو شتاب پاییز
به یخ نشسته جون سپردن
جوونه‌های نوبهارت

دسته‌گلایی که یه روزی
باید عروسی‌تو می‌دیدن
پرپر شدن روی مزارت