مرتضی اسلامی یه رویا

من یه رویای عمیق
وسط این همه کاکتوس و سراب
منو ول کردن رفتن همه باز
واسه چی سوختم و ساختم بگو من این همه سال
من از خودمم بریدم
هم از خودم هم از همه
هرچی که بوده تا اینجا
تا اخرشم بسمه
من دیگه خسته از همه
من و روتین مسخره
هرچی که دوده دستمه
بیا و تو بگو پس چی سهممه
یه مرواریدم
کف دریای سیاهم
من اینجا تک و تنها
کلی آدم تو خیالم
کی چیده پازلو اینجوری واسم
همه ی تیکه هام از من چه دورن
وسط این همه بدختی و سختی
ببین هنوزم آدما شومن
اصلا دوس ندارم خودمو
این همه تاریک ببینم
یه روز مثل تو بودم و میگفتم
حقمو هرجوری باشه من میگیرم
فقط این غم حق من شد
زیر چشمام کبودن
همه یجوری میرن که
انگار اصلا نبودن