میلاد ذوالفقاری نژاد شش ماهه

میبینی بالای دستم، صحرا رو
میبینی ظلمت گرفته، دنیا رو
میبینی بین یه لشکر، بابای تنهای، تنها رو

تو اومدی به یاری من که ماجرا عوض شه
تا گریه های بی رمق تو آخرین رجز شه

ولی با سه شعبه ای که عموتو زدن
جلو چشم من بی هوا گلوتو زدن

یه دفه بدنت، تکون خورد
یه دفه زدنت، دلم ریخت
چی به سرت اومد، علی جان
گلوی کوچیکت، بهم ریخت

لالایی لالایی عزیزم‌


به سینه می کوبه قلب پر دردم
میمیرم و زنده میشم با هر دم
یه قدم از اینجا میرم تا خیمه اما برمیگردم

میخوام تو رو حرم ببرم ولی رمق ندارم
باید برم یه جایی تو رو توو قلب خاک بذارم

ولی مادرت دم خیمه منتظره
از این حال و روز من و تو بی خبره

منتظره تو رو ببینه
دوباره بغلت بگیره
نمیدونه گلوت بریده
اینجوری ببینت میمیره

لالایی لالایی عزیزم‌