دایان فراموشی

سمت همون جاده که میرفتی
من آرزو کردم که برگردی
رفتن همیشه بدترین‌ راهه
چی شد بدون من‌سفر‌ کردی؟

یادت میاد همیشه میگفتی
من که نمیزارم تو تنها شی
قلب منی‌، اما نمی‌تونی
حتا یه لحظه جای من باشی

فرقی نداره هرکجا باشی
وقتی چشات هر لحظه همرامه
هرجای این دنیا بری بازم
عطرت همیشه تو‌ نفس هامه

فرقی نداره دل‌ به کی میدی
یا اینکه تو با کی هم آغوشی
دنبال یه داروی‌کمیابم ؛
چیزی شبیه یه «فراموشی»

من احتمال بارشم بی تو
طوفان بی آرامشم بی تو
من بار سنگینه جدایی رو
تنها رو دوشم میکشم بی‌تو

چی به سر عشق من آوردی
قلبت دیگه اون قلب سابق نیس
حتا اگه من اشتباه کردم
اونیکه راحت میره عاشق نیست