مصفا کیف کنی

چشم وا کن بگذار عشق به جایی برسد
مو رها کن که به من نیز هوایی برسد
می نشینم که تورا یک بغل اندازه کنم
توی اغوش تو گاهی نفسی تازه کنم
ترجیع:
غرق در شور تو باشم که خودت کیف کنی
نمک انقدر بپاشم که خودت کیف کنی
از همان کوه که به عشق تو عمری کندم
داستانی بتراشم که خودت کیف کنی
آنقدر شعر بخوانم که بگویی به به
پیشت انقدر بمانم که بگویی به به
سمت مو های تو هی دست درازی بکنم
تا که با روح روان همه بازی بکنم
مینشینم که کمی قصه ببافد مویت
مرز جولان مرا رسم کند بازویت
زخم دل ها که تو دادی همه یادم برود
آن همه حرف زیادی همه یادم برود