عادل قنبری برگ گل انارم

ایچه مالی که من دیدم دله صد بنده خواهشن
چشم سبز عاشقن همی دل دنبالشن

بدیدم صورته مات
قربونه رنگ چشمات
شو و روز دلبیقراروم
ببینم روی زیبات

دست خسته م بگیری
واسه روزای پیری
مو که قلبوم بیقراره
مثل او کس ناگیری
فالوم زد به عشقت
قربونه نگاهت
هر روزی نباشی
مردم در فراقت

فالوم زد به عشقت
قربون نگاهت
مردم مردم مردم مردم ای عزیزم
از برق نگاهت

برگ گل انارم قشنگه روزگارم
تویی ماه منیروم جز تو کسی ندارم
خدا میدونه جز تو هیچکسو دوس ندارم

فالوم زد به عشقت
قربون نگاهت
مردم مردم مردم مردم ای عزیزم
از برق نگاهت

عجب نو سندو سالوم دی
که حسن شعلان شدومی
لب پرخندش والا
به دنیا ما پیش هردی

به هر راهی که رفتم حور
لبش پرخندو لپش گل
بدیدوم روی ماهش
شدوم عاشقش از دور

تویی عمرم تویی جونوم
تویی نور دو چشمونم
نخاهم کرد ترک تو
اگر ریزن همه خونوم

مو و یار هر دو نشنیم رو به رو هم
مو که هر دومون هست نگا به رو هم
وی جوونیم رفته پی عهد و وفا
عاشقت گشتم با زی الهوا

قدو بالای تو مثه برگه انار
دلمه برده چشمونت خمار
وی جوونیم رفته پی عهد و وفا
عاشقت گشتم با زی الهوا