رضا عادلی برگشتم

یه مدتی بودم توی پیله، فقط دود و سیگار اوهوهوهو
هیچی نمیتونس کنه منو خوشحال، نخندیدم حتی یه بار

هرکی منو دید توی اون سه سال، رنگ موش سفید، اشکی شد چشاش
شاید جهنم، همونی بود ک دیدمش قبلا

هیچی عادی نبودش، اون روزای تاریک، این جاده میرفت به جاهای باریک
تو اوج سرما ولی برگشتم این راهو تنها

آره خیلیا رفتن چون تصورشم، واسشون سخت بود حال و روز من، پای پیاده زدم دلو ب دل جاده

برگشتم این راهو تنها

آسمون میگفت میره از دستت هرچی سهمت نیس
خود خوری بسه  حالا من اونم که طوفانم نمیتکونم

چقد گفتن نمیشه  همش خواستن نتونم
سختی کشیدم ولی خواستم بمونم
باورم اینه باید بشه بازی همینه

تهش برنده میشم شرمنده میشن
هرکی نفهمید منو خسته نمیشم
نزدیک من بود خدا تو این راه پر از دود

برگشتم این راهو تنها