فرزاد سیف پور گل پونه

لالا لالا گل پونه
گل پر درد و بی کینه
همیشه فکر بارونه 
 که می باره یا نمی باره
لالا لالا گل پونه    
گل خسته از این خونه
بنفش سرد کم بونه 
کسی دردش رو نمیدونه
همیشه تو هراسه   
 خاک خشک و اب چشمه
که تو پاییز بخوابه  
 دیگه بهاری نباشه
بخواب اروم گل پونه 
 بخواب که دنیا داغونه
بخواب و بی خیال اون 
قدیما و روزای خوب
بخواب شاید که تو خوابت
بوی بارون و نم خاک
ببینی توی یک چشمه  
 پر از اب و یه خاک خوب
اون گل پونه تو هستی 
از این شهر شدی خسته
می خوای بکنی از این شهر 
رگ و ریشتو از این خاک