مجید اسدی رفیق

دریغ از یه رفیق پا برهنه
مث خودت غریبه با زمونه
کسی که جون بده پای رفاقت
نباشه خواستنش حرف و بهونه

رفیق
همه دنیا رو گشتیم و ندیدیم
دیگه کسی پای رفیق بسوزه
حالا هرکی به فکر آب و نونه
نه اینکه چشم به جاده ها بدوزه

اگه عاشق باشی میگن گناهه
اگه ساده باشی بهت میخندن
اگه پاکه دلت هزارتا تهمت
پی نگاه تو بهش می بندن

چیزی نمونده اینجا از رفاقت
یه ذره دلخوشی باقی خیانت
دلم از این روزا خیلی گرفته 
شاید منم بشم رنگ جماعت 

وقتی تو نباشی چرا بمونم؟
واسه کی بی خودی دل بسوزونم؟
اینجا چشم کسی به در نمونده
پای کی تا کجا تا کی بمونم؟