میم پایمزد ای کرگدن

ای کرگدن آرام باش این‌ها نخواهد ماند
این زخم‌ها پیدا و ناپیدا نخواهد ماند
تو ماهیِ دریای غمبارانه‌ای هستی
هستی ولی تبریک چون دریا نخواهد ماند
ما برفِ اهوازیم؛ آیا برف می‌ماند؟
اهواز هم اهواز هم حتی نخواهد ماند
زندان و تنهایی‌ست؛ استبداد و صد پاییز
اما شکایت‌ها نکن زیرا نخواهد ماند
دارد قطار از روی پایت می‌رود بی رحم
ای کرگدن سخت است این... اما نخواهد ماند
جز اینکه تو قلب بدون کینه‌ای داری
چیز عزیزی در جهان برجا نخواهد ماند