نیما بیگانه و مانی یکتا عاشقانه

چشمان تو ، طلوع ناز صبح روشنم
نمیتونم که از تو بگذرم
تو در منی ، شدی تمامه من
ازت میخوام ، فقط بمان
از ته دل ، مرا بخوان
بی تو شبا ، میسوزمو چشم خیس
همش اسمت ورد زبونه
وجوده توعه که شده گرمای خونه
منو خیابونا ، نم نمه بارون چه عاشقونه
دستات تو دستام بهم چه حالی دست داد
فقط بهم نگو که راه اشتباه بوده
چقدر عشق ما خوبه ، چقدر عشق ما خوبه
بدون تو این شبا ، تنها موندم کجایی تو بی وفا
جا مونده ازت ، واسه من خوب این غما
ازت میخوامو ، نرو تنهام نزار
با من خوب نبود دل سنگت
هرجا میرمم هستش حرفت
آخه من که میخوامتا ، تا من هستم نباشه غمت
آرامش این خونه وجوده توعه
بیا گذشته رو ول کنیم حالا بمونع
اونی که با نبودت شده دیوونه
الان خواننده شده داره واست میخونه
روزای رویایمون نزدیکمونه
بیا بچگی کنیم مگه ما چند سالمونه
تو این دو سال نبودم ، تو موندی به پام دیوونه
اینارو یادم میمونه ، مثل خاطراتمونه
کدوم عوضی بود که میگفت راه پره نوره؟
فقط درجا زدیم دور شدیم ما هردو از خونه
من واست دوتا کوه میکنم ولی مجنون مجنونه
نبودت درده منه ، ولی بودنتم درمونه
گاهی وقتا به خودم میخندم
به بحثای تو خالی ، به کوله باری از غم
نمیگم دوره من شلوغ نبود ، بود!!
ولی بخاطرت چشمامو ، رو همچی بستم نه!
روزای سختیم تموم شد ‌.‌..
عمرم پاش حروم شد ...
ازم نپرس که چی کشیدم من
ازم نپرس که چی کشیدم اصلا
زدنو بردن از سر سفرم
همون رفیقای خودم بودن شدن دشمن
من تو وطن خودم افتادم گیر غربت
به هرجا رسیدم حقمو خوردن
چشمان تو ، طلوع ناز صبح روشنم ...