فریار آوار انتظار

روی دوشم سنگینیه یه کوهه
توی چشمات یه شهر باشکوهه
توی سینه م یه زخم تازه از عشق
اونکه روی لبت نشست سکوته
چمدون و سفر، هوای غربت
سهم من باز از عشق دوباره حسرت
تو کوچه های تنگ و بی نشونی
پیدا نمیشه جز تو همزبونی
حالا تو هم نیستی و انتظارت
مثه آوار روی سرم میباره
نه یک درود نه یک پیام کوتاه
برگرد ببین که مونده رو دلم آه
به باد کوچه اسمتو سپردم
شاید واسم خبر بیاره از تو
یه قاصدک دلش برام بسوزه
یه شعر بیاره واژگانش از تو
ای آسمون ابریه دل من
امشب ببار هرجاییکه دلت خواست
شاید یه قطره هم نصیب اون شه
که دوره اما خوبی ام رو میخواست