فرزاد بهرامی کجایی ای عشق

آمدی آرام و زیبا مثل شبنم روی گلبرگ
آمدی تا که بسازی از دلم یه قلب دلتنگ
از شبی که دلسپردم راه برگشتی ندارم
با تو فهمیدم که قصه ای در سر ندارم
بگو کجای این عشق دلم تو را نفهمید
گل مرا چه دستی ز قلب عاشقم چید
غمت بغل گرفته مرا چو جان شیرین
بدون من کجایی، کجایی یار دیرین
بیا شبی و از دلم گذر کن
به شهر قلب من بیا و لحظه ای سفر کن
رها مکن مرا ز بند این عشق کمی برای من تو هم خطر کن