مستان میرم

شب بود بارون بود
زندگیم آروم بود
یکی بود یکی نبود
من بودم اون هیچوقت نبود
اذیت میکرد منو همش رو مخ بود
دعوا میکرد باهام قهر میکرد زود به زود
حرف میزدم باهاش حواسش پرت بود
یه جورایی فکر میکرد از من سر بود
نمیخواهم زندگیمون ریسکی باشه بی رحم
همین امشب ساکمو میبندم میرم
میرم یه جای پرتی که هیچکی نشناسه منو
میرم که فراموش کنم این درد شکستنو
عادتت شده که هی منو خسته کنی
سر چیزای بی ربط باهام بحس میکنی
بعدشم میخوای باز منو وابسته کنی
خواهشم از آینه دیگه بس بکنی