محمدرضا نجاری نگاه سرد

دور شدی انگار ازم اما هنوز
پنهونه آرامشه من تو صدات
دلم میخواست خط بکشم رو اسمش
هر کسه دیگه ای اگه بود بجات
نمی دونم دیگه تا کی می تونی
تو خندهات یه حرفو پنهون کنی
نگو که رفتم از دلت نمیشه
از تو خونش کسی رو بیرون کنی
از این که عشقه دوم تو باشم
یه وقتا توی خلوتم می ترسم
نگاهه سردت اگه مسری باشه
از این که مبتلا بشم می ترسم
وقتی که رویاهامو با تو می خوام
دل به تو بستنم غلط باشه چی
من که به پای تو می مونم اما
پایه یکی دیگه وسط باشه چی
یه عمره آرزوم شده ببینم
شبیه اون روزا صدام میکنی
چطور میشه امیدمو قطع کنم
اگه دلت با موندن نبود
به جونی که بهم میدادن حرفات
برای چی گذاشتی عادت کنم