کانو و تباه مارپیچ

کانو :ورس یک :زندگیمو باختم من فقط سر همین رو لعنتی ،عشقمو دور انداختم من فقط سر همین رپ لعنتی،از خوانوادم در رفتم فقط سر همین رپ لعنتی ،رد دادم بس با مخم ور رفتم فقط سر همین رپ لعنتی ،هر موقعیتیو رد کردم ،فقط سر همین رپ لعنتی خیلیارو با خودم بد کردم فقط سر همین رپ لعنتی ،نعشه شدمو ترک کردم فقط سر همین رپ لعنتی هر دردیو بگی هه.   باز من موندم و کلی شبای دلتنگی می‌دونم توام این شبارو حس کردی تو هپروط تو برهوت بی کسی تو بی پولیا شبو طی کردی هااا میکنی دستاتو میبینی که هی سردیو مامور گشت وای میسته جلوت فک می‌کنه که یه ولگردی البته قبل از اون خیابونم از جایی رد شدم اینا بهش میگن انتها از خلافو موادو طنابو طلاق تا ردپاهایی که میرسه به تاریکترین نقطه ها گذشت عمر ما این بود نکته ها که تو دور بشی از حیله ی رندان چون اگه نمیریم پسر غ
عاقبتت میشه میله ی زندان بخند به صورتکا چونکه هرکی داره اینجا نیمه ی پنهان اینم یادت نره هیچوقت تمومی نداره کینه ی انسان بفهم .میگی خیابونا تورو وحشی کرد؟ ولی مارو مشتی کرد ،خودتون که یادتونه کاراتونو همتونو بخشیدم یه موقع ها چشامو اشکی کرد اشکال نداره مشتی مرد من بخشیدم ولی هرچی هست دارم این روزا ازتون رد میشم خط قرمز کشیدم دورتون دور دود تایه وقتی تو جوب نباشم ترجیح دادم خودم باشم واقعی دکوریو دروغ نباشم فک نکن این حرفا هست از روی غرور نه داشم شاخ شدی ولی تصمیم گرفتم اتوهاتو توروت نپاشم فک نکنی که هست کارات درحد این دنیاس بوده جاها غلط با شعرای خودم اینا با ما کلن هه همه شدن آقا بلد میگن کمرنگ بوده ردپات حق بوده چون حرف ما پول حاشیه می‌کنه سرصدا نه که رپرا دیگه باید بکنم با رپ وداع.
تباه کروس اول: آسمون شهر تاریک هوای سرد به جای برف میاد گوله های درد انقد نگو بهم رو به راهه مرد اونکه پشت من بود وایساده روبه روی من از هرچی ترسیدم سرم اومد به هرکی خندیدم بدم اومد دیگه معلوم نی دوست دشمن از هردوتاشون دیگه می‌خوام دور شم

کانو کروس دوم: چه بی قانونی تو نالوطی توام که با اونی من راه میرم تواین هوای بارونی این شهر چراغونی نیستش جای آرومی همه توش داغونیم قارچ خوردیم ندیدیم کارتونی همه تو پانتومیم انگار تو کاندومیم انقد که خام موندیم شل انگار بی تاندونیم انگار که خواب موندیم انگار یه پات رومینه هییی

با دست بسته جنگیدم اینو دور بریام دیدن فک میکردی حالم خوبه میدیدمت می‌خندیدم داستان راه من تو غم بودن ترسیدن چشم بسته پریدن ولی اخرشو فهمیدن فهمیدم که دلمردگی ادمارو میکشه فهمیدم که بزنو ببرو بروهو بیاها بیخوده فهمیدم که مرگ حقه حق تلخه تلخ درده درد تو دل آدم میمونه و مرگم اونو نمی‌فهمه .دست منو بگیر جزتو نمی‌خوام کسی مارپیچ راه من تو راهنمای بیکسی به قدر کافی اشتباه کردم تو این زندگی از روزگار لعنتی حق منو پس بگیر.