علی نادعلی با دلم بازی نکن

این همه ادا نیا با دلم بازی نکن
حرف از رفتن نزن اینگونه طنازی نکن
با نگاه ساده ات آتش نشاندی در دلم
این جهنم را ببین،اینگونه طنازی نکن
موهای مشکی چشم مشکی لب انگور سرخ
لااقل با عشوه هایت صحنه پردازی نکن
قافیه سخت است اما من فراهم می کنم
پیش من هی صحبت از اشعار شیرازی نکن
تا که درهم رفت ابروهای شیطان خوی تو
شاعری در پشت دیوار جنون سنگر گرفت
واژه ها بیمار پیچ و تاب اندامت شدن
قافیه در تب نشست و زخم از بستر گرفت
شعر همچون کشتی از امواج اندامت گذشت
عاقبت در بندر چشمان تو لنگر گرفت
آنچنان طوفان به پا کردی در دریای دل
کشتی جانم سراغ از نوح پیغمبر گرفت
گر چه من رندانه می رقصم به هر آهنگ تو
لا اقل هر لحظه خود را غرق یک سازی نکن
عمر من لحظه به لحظه صرف این یک بند شد
این همه ادا نیا با دلم بازی نکن
این همه ادا نیا با دلم بازی نکن
حرف از رفتن نزن اینگونه طنازی نکن