حسین بلاغی دلیل ویرانی

از تو مانده به یادگار این غم
سالها گریسته ام بی تو
زندگی می کنی برای خودت
زندگی را نزیسته ام بی تو
پشت دریای چشم من شهریست
کوچه هایش به نام تو شده اند
این دو تا چشم تیره ی وحشی
چه مطیعانه رام تو شده اند
آه ای دلیل ویرانی
بی تو آواره ی خیابانم
بی تو از هرچه عشق می نامند
بی تو از عاشقی گریزانم
آه ای درد بی دوا درمان
با نگاهی به جانم افتادی
کاش فرصت جنونت را
به دل خسته ام نمی دادی
عشق شعله ایست که میگیرد
بال پروانه های عاشق را
هیچ معشوقه ای نمی فهمد
حال دیوانه های عاشق را
تا همین لحظه هم نمی دانم
چه بلایی نشسته در قلبم
از تو آخر چگونه بگریزم
با تو عشق نطفه بسته در قلبم
آه ای دلیل ویرانی
بی تو آواره ی خیابانم
بی تو از هرچه عشق می نامند
بی تو از عاشقی گریزانم
آه ای درد بی دوا درمان
با نگاهی به جانم افتادی
کاش فرصت جنونت را
به دل خسته ام نمی دادی