مصطفی جعفری به وقت نگاه

من هنوزم مثه یه زخم کهنم‌
عادت نکردم دوریتو باور نکردم
انقد بریدم که دیگه ترسی ندارم
صدبار بشکنم آروم نمیشه این دل بی‌قرارم
من یوقتایی نگات میکنم میگیره دلم
چشم نداری ببینی دوست دارم میسوزه دلم
تو خیال خودم صدات میکنم
نمونده ازت نشونی واسم
نمیتونی برام یه خاطره شی
نباشی ازم کنار بکشی
چقد از همه جااا موندیم
چقد از همه حرف خوردیم
ما که باهمه‌ جنگیدیم
چه روزای بدی داشتیم
دل شکستن و یادم دادی
بیقرار از شب بیداری
لااقل نگو از من بیزاری
تو چه باشی نباشی چشام خیره
اره سهمم از عاشقی اینه
عجیبه که بارون نمیگیره
عشق کنار منو نگاهی که نیس
باز بهانه شده یه عادت خیس
این محاله که دل به یاد تو نیس
بی‌قرارم و این قرار تو نیس
چقد از همه جااا موندیم
چقد از همه حرف خوردیم
ما که باهمه‌ جنگیدیم
چه روزای بدی داشتیم