سپهر ساتیا همشهری

من از یه شهر ساکتم که کل روز شبه
یه جوریه انگاری که یه دنیا نامرتبه
تو از یه جای دیگه ای یه شهر خیلی خیلی دور
من از یه جای سوت و کور تو از یه جای پر عبور

چی‌شد به اینجا رسیدی؟ چرا من عاشقت شدم؟
تو جاده‌ی چشای تو به تو رسیدم از خودم
تو اشتباهی اومدی من اشتباهی دیدمت
جاده تورو به من سپرد به جاده ها سپردمت

مسیری که ساخته بودیم با پایی که خسته بودن
از اولش آخرشو فاصله ها بسته بودن
تنها گناه من اینه که نیستم همشهری تو
حسودیمم فقط شده به عاشق بعدی تو

چی‌شد به اینجا رسیدی؟ چرا من عاشقت شدم؟
تو جاده‌ی چشای تو به تو رسیدم از خودم
تو اشتباهی اومدی من اشتباهی دیدمت
جاده تورو به من سپرد به جاده ها سپردمت