وحید نامدار عشق روانی

الهی من بمیرم رفته بودی لحظه ی آخر تورو حتی ندیدم
چقدر واسه جواب زنگای دیشب دلم تنگ شد
چقدر از وقتی بودی میگزره همین ی شب واسه دلم قرن شد
اونی ک جای من بود حتی با من غریبست
ن دست من تو دستاته ن اون تمام تو برای یکّی دیگست
دلت اومد چطور بازی بدی من رو زمونه
ندیدی زخم این خنجر داره من رو میسوزونه
بهش هرچی شدم وابسته تر میگفت دلم برای اونه
حالا چشمای خیسم این روزا درگیر این راه جنونه
دیگه اشکُ صدا و هق هقُ گریه ب حال مادوتا فایده نداره
محاله دست تو بگیره جونُ دست توی دستام بزاره
نمیبینه چشات دیگه منُ تامن رو یاد تو بیاره
آخه چرا داره روح تو بی من جسمشُ تنها میزاره
تو و حال بد من منُ قرصای سردرد
بهم بگو چجوری دلت مرگُ هوس کرد
چجوری تو روانی منُ اصلن ندیدی
بگو کردی چ فکری ک اینجور پر کشیدی
منُ اشکامُ هق هق تو و قرصای سردرد
آهای عشق روانی کارات حالم رو بد کرد
بگو حالا کجایی ک من آروم ندارم
ی محکوم ب مرگم ک بی تو جون ندارم