منصور فرهادیان بت

هر چی که بود بی خود نبود دلشوره داشتمو میترسیدم
از قبل اینکه تو بری من بدتر ازیناشو میدیدم
توو باورت حتی نبود اون روز رسید دیدی که شد باختم
اشتباهم از اول این بود ... که از تو و چشمات بُت ساختم
*عشقم از وقتی توو ساحل دلت پهلو گرفت مُرد
سرنوشت منه دیوونه ببین به چی گره خورد
من خودم باختم یوقت فک نکنی که تودلت بُرد
کاش بگی چرا دلت روی دلم شمشیرو از رو بس
من که گفتم بی توقلبم مثه ی جزیره متروکس
عشقیکه در حد ی حرفه آخرش ی روزی درد میشه
قایق بی مقصد نذاشته پاشو توو دریا غرق میشه