طاها صحرایی یه خط در میون

پریده رنگم میگن شده سفید
ولی بهتره از سیاهی پلید
نور ماه میتابه بیدارم هنوز
خیلی وقته این چشا خواب و ندید
تو سرم همش پر از حسای بد
همه چی جلوم شده مثه یه سد
یه خط در میون همش اشک و غمه
چطوری طاقت بیارم این همه

جام کنج دیوارو /رو لبم سیگارو/ته دل امیدوارو /ولی کلافم
میره سیاهی چشام/خوب نیس اصلا حال و هوام/دارم تو ذهنم همش رویا میبافم

زندگیمون اصلا زندکی نبود
همیشه یکی بود و یکی نبود
یه روزی درست میشه بدون شک
ولی این روزا تو ذهنا میشه حک

ابر تیره باز میره می تابه ماه
نمیفتیم دیگه از چاله تو چاه
میگن خدا نشسته جای حق
میدونم روزی برمیگرده ورق