نیما افشار مسکن

تو دل منو اگه میشکونی
بازم مث نفس هام میمونی
که همیشه محتاجم بهت
باید تا ابد دورم بمونی
خاطراتتو وقتی نیستی
تو دل کهنه م جا میزاری
میشکونی منو با رفتنت
رو تیکه هامم پا میزاری

من پر از دردمو میخام که تو
مثل مسکن روم اثر کنی
دورمو از همه خلوت کنی
دنیامو تنهاتر کنی
میخام دنیاتو تنها بچینم خودم جای همه میچینم
هر چقد دلت تاریک بشه دنیارو واست رنگی میچینم

همیشه وقتی که داری میری نگاهت چقدر گیرا تره
لحظه های دور شدنت ازم صورتت چقدر زیبا تره
هر چقدر که دور باشی تو ازم مسیر دلم جاده ی توعه نمیشه که از یاد من بری دل من فقط خونه ی توعه

من پر از دردمو میخام که تو
مثل مسکن روم اثر کنی
دورمو از همه خلوت کنی
دنیامو تنهاتر کنی
میخام دنیاتو تنها بچینم خودم جای همه میچینم
هر چقد دلت تاریک بشه دنیارو واست رنگی میچینم