سعید شریف زاده بوسه

یک بوسه ز لبهای تو در خواب گرفتم
گویی که گل از چهره مهتاب گرفتم
هرگز نتوانی که ز من دور بمانی
چون عکس تو را در دل خود قاب
گرفتم جان خسته و دل پریش رفتم
یار از پس و من به پیش رفتم
من عاشق و عاقلان چه دانند
دنبال نگران خویش رفتم
یک بوسه ز لبهای تو در خواب گرفتم
گویی که گل از چهره مهتاب گرفتم
هرگز نتوانی که ز من دور بمانی
چون عکس تو را در دل خود قاب گرفتم
آیا دل بیقرار داری یا شکوه روزگار داری
پشت در میخانه نشستی با ساقی ما‌چیکار داری
من یک دل بیقرار دارم
من شکوه روزگار دارم
پشت در میخانه نشستم
با ساقی مستان کار دارم
یک بوسه ز چشمان تو ای دلبر نایاب گرفتم
گویی که نقاب از رخ مهتاب گرفتم
هرگز نتوانی که ز من دور بمانی
چون عکس تو را در دل خود قاب گرفتم