هادی فرجاد قایق

قایق نشسته به گل شده این قلبم
دائما ساکنم دور خودم می گردم
اگه من غرق شم ، با همین دردم
بهتر از اینه که من به ساحل برگردم
موج دریا برای من تسکینه
آب دریا شور، برای من شیرینه
یکمی باد زد ، دل به دریا زد
دل دیوونه به طوفان خوش بینه
موج موهات برای من لازم
محو دریاست قلب این عاشق
سمت من بیا به گل نشسته این قایق
بیا بیا بیا
محو موهات تو حسرت بادم
بی تو من خراب ، با تو آبادم
بیا ببین چه خوش به دامت افتادم
بیا بیا بیا
من مسافری که جا مونده از قطارش
من یه تقویم که خط خطیه بهارش
من یه نامم پر از حرفای ناگفته
من همونم که سیاهه بی تو روزگارش
توی برای من مقصد اون قطاری
تو واسم هر سال فلسفه ی بهاری
تو خلاصه ی نامه ی عاشقانه ای
تو برام نیمه ی سفید روزگاری
موج موهات برای من لازم
محو دریاست قلب این عاشق
سمت من بیا به گل نشسته این قایق
بیا بیا بیا
محو موهات تو حسرت بادم
بی تو من خراب ، با تو آبادم
بیا ببین چه خوش به دامت افتادم
بیا بیا بیا