عادل مهرفر هم نفس

هم نفس هر نفس عاشقم به پای تو
این تو و این دلم هر چه هست برای تو
نگاه به من نمیکنی باز گلایه میکنی
نگاه تو به سمت این در است
گمانم این قرار آخر است
سایه ی عشقت از خانه کم نشد
رفتی و رفتنت باورم نشد
عاشق است بعد تو پس چرا دلم
مردم از درد تو ای خدا دلم
طوفان عشقت بی امان زد بر دل و جانم
بی تو پریشانم ای غم پنهانم
بعد از هیچ عشقی دگر صاحب قلبم نیست
دوری تو کم نیست
درد تو حقم نیست
سایه ی عشقت از خانه کم نشد
رفتی و رفتنت باورم نشد
عاشق است بعد تو پس چرا دلم
مردم از درد تو ای خدا دلم