مهدی رفیعی حال پریشان

در زد کسی از سمتِ خیابان، تو نبودی
برخاستم از خواب هراسان، تو نبودی

گفتم که بیایی غمِ دل با تو‌ بگویم
من ماندم و این حالِ پریشان، تو نبودی

با تو
چه کردم که با من نماندی
رفتی
دلم را به هرجا کشاندی

بی تو
چه شب ها که من سر نکردم
تنها
تو رفتی و باور نکردم

من ماندم و دیوانگی و‌ ماه که گم شد
در شاخه ی تاریکِ درختان، تو نبودی

خوابم به تماشای تو آورد و من اما
رویای تو را داشتم از جان، تو نبودی