مهدی عبدلی سرنوشت

دوباره تو چشمات دو تا ماهه رنگی
یه احساس مبهم، نه رومی نه زنگی
دوباره یه بغضو یه فردای بی تو
خیالی که از بَر شده زندگیتو
منی که تو شبهات یه ماهه کبودم
واسه ی نگاهت، یه پروانه بودم
تو فصلای‌ بی تو یه پائیزه پیرم
دلم قرصه وقتی تو دستات اسیرم
کجائی ببینی چقدر بیقرارم !؟
تو میری و بی تو من راهی ندارم
کدوم سیب و چیدی که دنیا جدا شد؟
به این دور بودن دلم مبتلا شد
دوباره تو چشمات دو تا ماهه رنگی
یه احساس مبهم، نه رومی نه زنگی
دوباره یه بغضو یه فردای بی تو
خیالی که از بَر شده زندگیتو
منی که تو شبهات یه ماهه کبودم
واسه ی نگاهت، یه پروانه بودم
تو فصلای بی تو یه پائیزه پیرم
دلم قرصه وقتی تو دستات اسیرم
غزل پوشِ عاشق، پریِ بهشتی
تو مهمونه پاکه کدوم سرنوشتی
سفر بی قدمهات داره سخت میشه
همین جاده گاهی یه بن بست میشه
منی که تو شبهات یه ماهه کبودم
واسه ی نگاهت، یه پروانه بودم
تو فصلای‌ بی تو یه پائیزه پیرم
دلم قرصه وقتی تو دستات اسیرم
کجائی ببینی چقدر بیقرارم !؟
تو میری و بی تو من راهی ندارم
کدوم سیب و چیدی که دنیا جدا شد؟
به این دور بودن دلم مبتلا شد