شاهرخ داوری این روزا

این روزا هر کی یه جور درگیره
از فشار زندگی میمیره
تو نگاهِ آدما میخونی
کی از این دنیای فانی سیره
یکی تو اوجِ جوونی پیره
یکی قلبش پیشِ عشقش گیره
یکی از این زندگی بیزاره
چی کشیده اون دلِ بیچاره
خنده هامون از سَر اجباره
کودکِ درونمون بیماره
روزای خوبی که باهم داشتیم
مثل یه تصویرِ خیلی تاره
اشکایی که شبو روز میباره
حس تلخی که به جا میزاره
میشه یه ترانه ی غمگین که
روزی صد دفه روی تکراره