وحید خانی دل بهونه گیر

جوری دلتنگم دلگیر که گفتن نمیاد
اونکه رفته توی خوابم دیدن من نمیاد
این هوا یه چیزی کم داره بدون عطر تو
خیلی وقته نفسم گرفته بند نمی یاد
توی افتابی ترین روزای سال بارونی ام
هر جای دنیا که میرم تو فکر تو زندونی ام
دورمو پر میکنم هوا سمو پرت کنم  ولی گوشه گیر ترین ادم این مهمونی ام
کجا برم وقتی اسیرم دست دله بهونه گیرم
اگه قراره بر نگردی بگو بدونم تا بمیرم
دور ازت هی همه چیز بدترو بدتر میشه
حاله خوبه من فقط با تو‌میسر میشه
بی خبر گذاشتی رفتی کاشکی با خبر بشی  از دلم که زیر دست قصه پرپر میشه
قصه پرپر میشه پر پر میشه
کجا برم وقتی اسیرم  دست دله بهونه گیرم
اگه قراره بر نگردی بگو بدونم تا بمیرم